Je bent 5 maanden zwanger van je eerste kind, je buik begint te groeien en je wilt dit dolgraag delen met iedereen die je lief is. Maar hoe doe je dat met je moeder, die door MS in een verzorgingshuis woont en door de Coronacrisis voorlopig niet bezocht mag worden? Met deze vraag worstelen Kim en haar moeder. En ze zijn beslist niet de enigen met een dergelijk gemis.

Het meest wezenlijke gemis in deze tijd is het fysieke contact. Elkaar in de ogen kunnen kijken, de bemoedigende klop op de schouder, een stevige knuffel. En in het geval van Kim en haar moeder komt daar de dimensie bij van het kunnen voelen van haar buik en het bewegen van het kind.

Kim is architect bij FARO. Ze is gewend haar omgeving te bezien vanuit een zekere nieuwsgierigheid. De Coronacrisis raakt haar in deze gevoelige periode, maar veel meer nog doet het een beroep op haar creativiteit: wat kunnen we wél onder deze omstandigheden? Waar kunnen we iets betekenen voor elkaar? Gestimuleerd door haar werkgever, die grote affiniteit met de zorgsector heeft, ontstaan de eerste schetsen.

Van behoefte naar idee en realisatie

Zo wordt het idee van het knuffelscherm geboren: een scherm van plexiglas waar je vanaf beide zijden je armen doorheen kunt steken om elkaar te omhelzen. Een simpele schets van het idee wordt door Kim op LinkedIn gedeeld. En vanaf dat moment komt alles in een stroomversnelling. Producent STAS dient zich aan als enthousiaste aanpakker en meedenker. In nauw overleg met Kim gaat hij voortvarend met een prototype aan de slag.

En ook bij zorginstelling Oktober wordt het bericht van Kim opgepikt. Zij herkennen als geen ander de behoefte aan contact en fysieke uiting van hun bewoners. Op vrijdag 1 mei is het prototype onder groot enthousiasme bij hun getest. Een schot in de roos, het prototype overstijgt alle verwachtingen. Deze ervaring gun je elke instelling, maar vooral elk mens! En natuurlijk zullen ook Kim en haar moeder elkaar binnenkort in de armen kunnen sluiten.